چشم انداز دانشجو

ديروزمبارزه امروز تشويق؛ فردا چه خواهد شد؟

"تأملي برجلوگيري نيروهاي آيساف ازتخريب مزارع كوكناردرمارجه"

ميثم مهريار

وزارت مبارزه با مواد مخدر افغانستان می گوید، مبارزه با مواد مخدر به خصوص کمپاین محو کشت کوکنار که در هشت ولایت افغانستان آغاز شده است.
زلمی افضلی سخنگوی وزارت مبارزه با مواد مخدر افغانستان به روز دوشنبه در یک نشست خبری در کابل گفت، در حالی که در شماری از ولایات نیرو های آیساف در محو کشتزار های کوکنار همکاری نموده اند، اما در ولسوالی مارجه که مرکز جنگ های اخیر با مخالفین مسلح در ولایت هلمند بود، این نیرو ها، از تخریب کشتزار های کوکنار جلوگیری نموده به زارعین کوکنار اجازه حاصل گیری را نیز داده اند.

سخنگوی وزارت مبارزه با مواد مخدر افغانستان هم چنان گفت، والی قندهار نیز با عملی شدن این کمپاین مخالفت نموده است.
اما غلام جیلانی همایون معاون والی قندهار در صحبت با خبرنگاران گفت، پول مصارف محو کشتزار های کوکنار به ما نه رسیده. ما نمی توانستیم در نبود هزینه که همه ساله پرداخته می شد به این پروسه همکاری کنیم.

درحاليكه افغانستان درتوليد كوكنارمقام اول را دارند، حكومت افغانستان همواره درتلاش بوده اند تا كشت كوكنار را دركشور كاهش دهند وتوليد كوكنار درافغانستان را به صفربرساند. مقامات سازمان ملل متحد گذارش دادند كه دربيست ولايت افغانستان كشت كوكنار به صفر درصد رسيده اند.

ايالت متحده امريكا يكي از مشوقان اصلي سياست كوكنار زدايي درافغانستان بوده كه درطي چند سال اخير مبالغ زيادي را بدين منظور دراختيار دولت افغانستان قرارداده است.

اما دركنارهمه اي كمكها وتلاش هاي كه امريكاييها وجامعه بين المللي براي برداشتن كوكنار ومحو آن كرده است،‌ اين باربرخلاف انتظاررسماً مقامات افغانستان اعلام مي نمايند كه نيروهاي آيساف در ازميان برداشتن كشت كوكنار در ولسوالي مارجه مخالفت مي نمايند ومانع از اقدامات حكومت افغانستان دراين راستا برخلاف توافق قبلي مي شوند.

اين درحالي است كه يكي از وظايف اساسي نيروهاي خارجي درافغانستان برعلاوه تأمين امنيت وتحكيم صلح ودموكراسي درافغانستان مبارزه با كشت وقاچاق مواد مخدر مي باشند، اما چه چيزي باعث شده است كه نيروهاي خارجي عملاً برعليه خطوط اساسي وظايف شان درافغانستان اقدام نمايند و دست به مخالفت برعليه از ميان برداشتن مواد مخدر بزنند؟

بعيد مي نمايد كه بتوان اين نگرش را حقيقت پنداشت كه نيروهاي خارجي عملاً خودشان در امر كشت مواد مخدر كمك مي نمايند. چون از اين مجرا سودي براي نيروهاي خارجي به خصوص نيروهاي آيساف متصور نيست. ولي ممكن هست كه نيروهاي خارجي درولسوالي مارجه وضعيت امنيتي ، سياسي واقتصادي را به گونه اي بدانند كه مطابق به آن بعد از يك جنگ طولاني ووسيع اين تصميم را گرفته باشد كه بايست به افراد مسكوني اين ولسوالي بعضي زمينه ها را باز بگذارند. و شايد هم اين يك بازي باشد به منظور كسب محبوبيت ميان مردم كه به اثر رفتارهاي خلاف منافع مادي مردم محل ازسوي نيروهاي مبارزه با مواد مخدر طرح آن ريخته شده باشد. چون نيروهاي خارجي درولايت هلمند مثل هرولايت ديگر وباعمق بيشتر مورد تنافرمردم قرار دارند كه مي خواهند با اجراي اين كار به نحوي مردم فقير و آميخته ونيازمند به كشت مواد مخدر را رها بگذارند تا ميزان اين نفرت به درجات محبت وخوشبيني تبديل گردند.

گرچند كه اين فرض ضعيف مي نمايند اما با درنظرداشت اهداف اساسي نيروهاي خارجي وكارويژه هاي شان درافغانستان وتصميم كنوني شان، حقيقت اين فرض بعيد هم نيست.

اما، درپس اين فرض نتيجه وپيامدهاي كه حتمي است اين است كه دراجراي اين طرح نبايد چنان گشاده دستي كرد كه فردا نتوان مارهاي برخواسته ازاين طرح را در آستين خود سرزنش وآرام كرد. فرصت دهي درشرايط كنوني براي دهاقين ومردم محل امكان تجديد قوا به نيروهاي مخالف دولت را مي دهند و سودهاي زيادي را از اين راه غيرمشروع به حساب مخالفان دولت افغانستان واريز مي نمايند كه دامنه اي خطرات برخواسته ازاين گونه رويارويي وپاداش دهي فردا دامن گير نيروهاي خارجي نيزخواهند شد و در درازمدت بي تفاوت نشستن نسبت به اين مسئله، باوجود هرهدفي كه درپس اين آزادماندن مردم نهفته باشد منجربه چالش هاي فراوان براي نيروهاي امنيتي افغانستان وخارجي ها خواهندشد.